Nederland perikelen en Home sweet Home

Ik ben al weer ruim een maand op Bali. Aaaaaa heerlijk weer met Martini en om thuis te zijn. En tegelijkertijd ook dankbaar voor de afgelopen maanden in Nederland. Het was een intensieve tijd met vallen en opstaan.

Pech onderweg
Op 1 April kwam ik aan en moest gelijk aan de bak voor mijn eerste klus. Twee weken koken voor een Sjamanen groep op Chateau Frandeaux, Rochefort in België.

Maar op de heenweg met mijn volgeladen bestelbusje en aanhangers ging het mis… Mijn auto zat te vol en de aanhanger ook, gewoon overbeladen. Maar ja toch maar proberen dan.

Ila mijn keukenhulp opgehaald en ja hoor, na 5 km een flinke knal, achteras doorgezakt. Gelijk gestopt en even onzeker wat te doen, aaaa wat nu… Ik heb toen een bus gehuurd in de buurt, alles overgeladen, mijn lege autootje met aanhanger ergens geparkeerd en HUP toch kunnen vertrekken naar de klus.

Eerst wel even spannend, want de kleinste bus die ze hadden was 8 meter lang, een kanjer van een bus. Maar met mega grote spiegels eraan, en ik begon mij god in Frankrijk te voelen. Zeer makkelijk te besturen bus en iedereen past wel goed op als je met zo een groot geval voorbij komt.

Het waren twee bijzondere weken met erg vriendelijke mensen. Ze zagen er vreemd uit met een grote bergkristal op hun voorhoofd gelijmd en geschminkt als indianen.

Ze gingen die weken door 23 verschillende gates (ik vertelde dat ik ook door heel veel gates ga op allerlei luchthavens haha), maar hun door spirituele? gates 😊 verschil moet er zijn.

Het was ook hard werken, ze aten vis, vlees en vegetarisch en er waren uitgebreide diëten. Iedereen had het goed, het was een bijzondere tijd en tegelijkertijd waren er soms ook wat mindere momenten.

Vervelende nasmaak
Eigenlijk als ik eerlijk ben, was het achteraf gezien toch ook wat minder fijn dan ik vertel. Dit door de (achteraf gezien) minder fijne samenwerking met een aantal mensen. Er was anderhalve dag voordat het afgelopen was iets gebeurd en dat heeft mij een heel erg nare nasmaak bezorgd en andere kijk op het gehele gebeuren. 

Helaas hoort dat er soms bij. Spiegeltje spiegeltje aan de want, leerproces dus ook goed en ik heb de desbetreffende mensen ook wel even goed laten voelen wat ik er van vond. Jammer dat er niet wederzeids begrip en openheid was, dus best wel een teleurstelling extra erbij. En ok helemaal; goed, iedereen is waar die is en het is nu klaar ❤️

Een week later had ik op dezelfde plek een andere groep met Michael en Ila als keukenhulp. De tussenliggende week konden we toen de Boulangerie afhuren en dat betekende een kleine vakantie tussendoor. Heerlijk om zo even in luxe te leven.

Boulangerie

Voor mij was het wat minder lang want ik moest inkopen doen in Nederland voor de volgende groep, auto repareren en weer een busje huren.

De tweede groep was met Sofia Sundari een Russische Tantra teacher.

Mei en Juni waren erge rustige maanden, althans niet zoveel kookopdrachten toen gehad, maar wel goede tijd met vrienden en familie. En de opdrachten die er toen wel waren hebben goede zoden aan de dijk gezet, dus gewoon helemaal top.

Procesierups
Tijdens het koken in Naarden kreeg ik na daar een half uur gewandeld te hebben, gelukkig net op het einde een processierups aanval. Armen nek en zoeten helemaal vol jeukende bultjes. Afgrijselijk om mee te maken, moeilijk om te weerstaan om niet te krabben. Bijzondere ervaring daardoor weer erbij, liever geen herhaling alstyblieft 😔.

Verder schrok ik mij tijdens die wandeling nog een hoedje. Ik kwam langs een heel mooi hek met een spreuk erop: “House of Dreams”  “What Dreams May Come”. Mooie spreuk. Ik kwam dichterbij om door het hek te kijken en deinsde toen even helemaal terug. Ik zag een Tijger met twee welpjes achter het hek, en ze leken gewoon helemaal echt… ERRRRG mooie ervaring en ze waren opgezet 😂.

Vlak daarna ging ik door naar de Ecolonie, koken in Frankrijk voor 7 dagen, “dacht ik” hehe. Onderweg erheen kreeg ik een evenwichtsstoornis, ook wel Labyrintitus genoemd. Gelukkig (of juist niet) kwam ik er pas achter bij aankomst. Iedereen enthousiast om mij te zien, al uitkijkend  naar mijn lekkere kookkunsten.

Maar die vlieger ging helaas niet op. De eerste drie dagen heb ik alleen maar vooral ziek n bed gelegen. Het voelde alsof mijn leven zoals het is in een keer voorbij was, alsof ik ineens een ernstige ziekte had.

In eerste instantie wisten we niet wat er aan de hand was en dachten we misschien nog naweeën van de processie rups was. Maar na drie dagen toch meer even naar de dokter geweest.

Ja en ik moest gelijk met spoed door naar het ziekenhuis. Gelukkig had ik iemand bij mij die goed Frans kon spreken. Daar aangekomen werd er gelijk bloed afgenomen, kreeg ik, allerlei oefeningen om te doen, een infuus, maakte ze een hersen scan en een hartritme filmpje. Dus ongeveer de hele dag in het ziekenhuis geweest.

Ze vertelde dat als ze iets in mijn hersenen zouden vinden dat ik dan acuut met de ambulance naar Nederland moest. Dus ik kneep hem wel een beetje en spannend wat de uitslag zou zijn.

Gelukkig op wat rare kronkels na (wat dit mensje gevormd heeft tot wat het is haha) was alles in orde. En ikke lekker opgelucht. Ook mooi meegenomen al die onderzoeken, weet ik dat alles nog op de goede plek zit en zo en gezond ben.

Het is dus een evenwichtsstoornis die vanzelf over moet gaan. Terug op de Ecolonie vroeg iemand of ik een verstopte neus had. En ja daar had ik al the maanden last van. Zo erg dat ik nachts lag te snuiven en overdag mijn neus ook steeds dicht zat. Ik wilde eer mee naar de dokter, maar ja het wend. Maar daardoor kwam het waarschijnlijk, door de druk in mijn hooft en de hitte druk op mijn evenwicht organen dan.

Neti potje

Ze had een Neti Potje bij zich om je neus te spoelen met zout, en ja ik mocht het lenen en na drie dagen was ik weer bijna helemaal gezond en fit. Simpele oplossing en toch nog twee dagen staan te koken hihi.

Ik heb weinig gewerkt dit jaar, maar kwa verdiensten the best year ever hihi.

Foto impressie van een aantal kookklussen.

Mijn Boekjes (tweede druk “Get Crazy in the Kitchen”) is ook goed aangekomen in Nederland samen met een berg houten beelden wie al verkocht zijn. Super fijn.

Verder gaat hier alles zijn gangetje. We zijn =druk met het zowkwn van een leiuk huisje in de stad (dan wel met dorpsuitstraling) of in een dorp (dan wel een stads uitstraling) omdat zij liever in de stad woont en ik liever in een dorp. We hebben daar veel lol over.

Ik ben ook druk met voorbereidingen voor December, dan kom ik speciaal naar Nederland voor een grote kookklus in België. Leuk effe op en neer. Maar wel dikke vette winterjas dan mee 😎.

We zijn vorige week ook effe lekker op vakantie geweest op Gili Trawanang, klein eilandje in de buurt van Bali.

Ik voel mij nog steeds een gezegend mens en vaak nog geraakt tot op het bot, soms leuke ervaringen 😎 en soms juist helemaal niet 😒.