Indonesië perikelen en mijn recepten boekje gedrukt.

Ik ben al weer bijna vier maanden in Indonesië en dan maar weer eens een blogje schrijven dacht ik. Ik woon hier gewoon en het komt er steeds wat minder van om dat te doen.

Maar ik heb toch wel weer van alles meegemaakt en vind het erg leuk omdat  met jullie te delen.

Martini en ik maken het hier erg goed, we doen het prima samen, maar soms komen we elkaar heel erg tegen en zijn er botsinkjes. Het cultuurverschil blijft en de taalbariere begint erbij te horen. En we hebben natuurlijk allebij een totaal andere achtergrond (geschiedenis).

Dat allemaal samen maakt het soms een ingewikkelde mix, maar in de meeste gevallen  een geweldig mooi mengsel van ons samenzijn. Er is zoveel liefde, begrip en respect voor elkaar dat we de mindere el lastigere dingen die we tegenkomen  makkelijk kunnen hanteren. Mooi om dat op deze manier te kunnen verwoorden 🙂

Het leven bruist! De ene keer ben ik druk met boeken schrijven en dan weer met mijn kruiden of trektochten. Soms trekken Martine en ik er op uit en vind je ons aan een prachtig zandstrand, bivakeren we midden in een rijstveld, vliegen we naar een tropisch eilend, hangen we thuis wat rond of zijn we op pad met familie of vrienden.

                                                         Klik op de foto’s om te vergroten.

Heerlijk zo een afwisselend leven en soms ook vermoeiend. Vooral officiele instanties wordt ik vaak moe van. Mijn visum is weer rond maar dat had ook weer veel aarde in de grond om rond te krijgen.

En zo gaat het leven gewoon door, soms leuk en soms niet haha..

Er zijn de laatste maanden aardig wat nederlanders op bezoek geweest. In december is Silvia van Venwoude regelmatig op bezoek geweest en dat was leuk en inspirerend.

We zijn een paar dagen op stap geweest, heb haar wat van Bali laten zienen en hoe wij hier leven. In de drie maanden dat Silvia hier was kwam ze af en toe  een nachtje slapen. Ik kende haar niet zo goed en zo heb ik haar beter leren kennen en wat wegwijs gemaakt op Bali.

Ook Peter en Huub zijn langsgeweest en Patricia van Venwoude is hier ook 2 maanden en ontmoet ik zo nu en dan.

O en om niet te vergeten! Lars een super leuke man van Venwoude is ook langs geweest, ook heel fijn om hem hier ontmoet te mogen hebben.

Boekje:
De eerste maanden ben ik druk geweest met mijn recepten boekje “Get Crazy in the Kitchen“. Veganistische en vegetarische recepten, gluten en suiker vrij. Het was een heel werk om het boekje in elkaar te zetten. Daar komt meer bij kijken dan je in eerste instantie aan denkt.  Het is in het Engels en Nedeelands gedrukt. Peter van de Griendt heeft de Nederlandse versie voor mij in het Engels vertaald.

Een drukkerij vinden die het voor een leuke prijs kon drukken was ook niet makkelijk. Als ze mijn witte hoofd zien lijkt het dat er ineens dollartekens in hun ogen verschijnt en is het ineens erg duur om het boekje te drukken.

Martini is dus alleen op pad geweest en dat wierp goede en goedkope vruchten af. Ze hadden een proefboekje gemaakt en dat zag er geweldig uit.

  Klik op de foto’s om te vergroten.

Ze zijn nu gedrukt en heb er een tevreden gevoel bij. De kwaliteit was helaas iets minder dan ze beloofd hadden, maar het is toch oke zo.

19 April neem de boekjes mee naar Nederland en zijn ze officieel tekoop. Het boekje kost €12,50 en is in de Engelse en Nederlandse taal te bestellen. De eerste 3 maanden geef ik een korting van 20 % en kost het boekje slechts €10,-

Als je wilt kun je al een exemplaar reserveren.
Mail je adres dan naar: franssteijger@gmail.com of geef het op deze site door. Dan stuur ik het boekje gelijk op als ik in Nederland ben. Er komen nog wel vezendkosten bij.

De digitale versie komt ook uit in April en mijn vorige boekje “De Kook Perikelen van Frans Steijger” kun je nu ook digitaal bestellen op amazon.nl. Als je daar frans steijger bij zoeken invult vind je mijn boekjes gelijk.

Waarschijnlijk komen mijn volgende boeken “Follow Your Heart at Indonesia” en mijn volgende recepten boekje eind 2017 uit.

Kruidenmengsel:
Daar ga ik morgen weer mee aan de slag. Ik was heel erg ontmoedigd omdat er heel erg veel regels zijn om levensmiddelen in te voeren. Zoveel regels dat ik het effe niet meer zag zitten. Maar ik heb weer wat nieuwe inspitatie gekregen en misschien toch mogelijkheden gevonden het te importeren.

Dat eerst goed uitzoeken, maar ik ga toch 2 kg meenemen naar Nederland voor mijzelf, een gedeelte voor de verkoop en voor het uitproberen.

Surabaya:
Ongeveer twee weken geleden zijn Martini en ik Familie van Martini in Surabaya (Java) wezen opzoeken. Dit om het graf van de voorouders van Martini te bezoeken en een verjaardag van een oom te vieren. We werden met open armen ontvangen en konden overnachten in een huis van de familie.

Geweldig leuk om zoveel familie leden van Martini te ontmoeten. Martini heeft een hele grote familie en ongeveer een vierde daarvan was aanwezig op het feest. We kregen allemaal een rood t-shirt met daarop “I love My Family”. Leuk om er allemaal hetzelfde uit te zien en bijzonder dat het familie gebeuren hier nog zo sterk leeft. Dat is bij ons wel heel anders tegenwoordig en zie ik als een groot gemis. Familie staat bij iedereen in Indonesie op nummer 1.

We hebbemn een geweldig leuk feest gehad en de volgende dag hebben we het graf van de voorouders van Martini bezocht. Chineese mensen denken ruim en groot en het graf was dan ook heel erg groot vergeleken met onze graven.

De tocht naar het graf duurde ongeveer 3 uur en zijn er met 12 mensen in een minibusje naartoe gegaan.. Onderweg werden er zakken vol met bloemblaadjes in allerlei kleuren gekocht om over het graf te strooien. Het graf zag er goed verzorgd uit en wordt normaal een keer per jaar bezocht.

Door de bloemblaadjes zach het graf er ineens geweldig mooi uit. Verder werden er allerlei rituelen uitgebracht en veel gebeden. Ook weer mooi om te zien.

Op de terug tocht hebben we nog allerlei mooie plekken bezocht en zijn we heerlijk uit eten geweest. Geweldig leuk om dit samen met Martini en haar familie mee te maken!

Singkawang (Kalimantan) en Jakarta:
De volgende dag is Martini naar jakarta gevlogen om haar paspoort te verlengen en al haar vrienden te bezoeken voor ongeveer een week.

Ik ben door gevlogen naar Puontianak (kalimantan) om vervolgens mijn tocht te vervolgen naar Singkawang. Daar heb ik Ton de priester en Hendro een goede vriend bezocht.

De eerste dag ben ik in de ochtend samen met Ton naar een piepklein kerkje geweest. het is in een heel erg klein dorpje middden in de middle of nowere en ruim een uur rijden met de auto vanaf Singkawang. Geweldig mooi om dit ook weer mee te mogen maken. Ik ben vooral ook dankbaar dat ik de gezangen in het kerkje bij mocht wonen. Er wordt daar zo bezield gezongen, zo vanuit het hart dat het mij elke keer weer raakt tot op het bot.

Het was ook weer heel fijn om Hendro na ruim eem jaar weer te zien. We hebben heerlijk bijgekletst en zij uit eten geweest.

Hij woont momenteel in Zambas om zijn ouders te verzorgen. De familie banden zijn in Indonesieook nog steeds zo sterk omdat onder anderen pensioen hier niet bestaat of heel erg duur is. De ouders hebben jou opgevoed toen je jong was en als je ouders oud worden doe jij datzelfde voor hun. Kinderen krijgen in Indonesie wil je niet alleen maar omdat je het leuk vind, maar ook om te overleven als je oud bent. De kinderen zijn je pensioen.

Ik ben inSingkawang ook weer wat bezig geweest met de trektochten daar, maar dat komt nog niet echt van de grond. Of het is niet mijn padje of er moet nog het een en ander aan gesleuteld worden om het tot een succes te maken.

Het was fijn om  Kalimantan weer even te voelen en mee te maken. Het was fijn om er te zijn, ik heb iets met dat land maar weet nog niet precies wat.

Bali:
Ik ben ongeveer een week op Kalimantan geweest en nu al weer ruim een week terug op Bali.Fijn om weer thuis te zijn en he leven hier op te pakken.

Ik heb de afgelopen 4 dagen met buikgriep op bed gelegen, maar ben nu weer bijna helemaal fit en gezond. Effe pas op de plaats gehouden en alle indrukken van de laatste tijd verwerkt denk ik. Is altijd ergens goed voor zo een griepje, maar niet altijd even leuk hehe 🙂 .

N0g 4 weken en dan kom ik Nederland weer onvijlig maken. Weer lekker roeren in potten en pannen, familie, vrienden en collega’s bezoeken en mijn boekje verkopen. Fijn om iedereen weer te zien en jullie verhalen te horen.

Maar er staat nog van alles op het programma voordat het zover is. Eerst komt mijn verjaardag eraan en daarna is het Neypi, Hindoeistisch Nieuwjaar wat we volgende week gaan vieren.

En dan aan de slag met nieuwe menu’s ontwikkelen en uitwerken, mijn kruidenmengsel afronden en boeken inpakken en veel andere dingen afronden voordat ik weer naar Nederland ga.

Fijn om hier nog even te mogen zijn (maar het lijkt nog een eeuwigheid ver weg haha) en ik kijk er ook weer naar uit om even in Nederland te zijn. Ik vertek naar Nederland op 18 april en kom aan op 19 April om 07.35 uur.

Oke was tie weer lieve mensen. Tot gouw in Nederland